عرفان و سیاست

رهبر معظم انقلاب اسلامی، ولی امر مسلمین جهان:
 در مراحل طولانی سلوک الی الله جز با شَهپَر  «عشق» امکان ندارد که حرکت بکند...

روایتی از شهید دکتر محسن فخری‌زاده

شهید هسته ای و دفاعی کشور

***

حجت الاسلام و المسلمین دکتر عبدالحسین خسروپناه:

 ما تا خودمان را اصلاح نکنیم، نمی‌توانیم کشور خود را اصلاح کنیم...

بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی؛ ۴ بهمن ۱۳۵۹

مرحوم آیت‌الله سعادت‌پرور(پهلوانی) مسئله پذیرش انقلاب را اصل برای ارتباط سلوکی با خودش می‌دانست و اگر کسی مخالفت داشت او را به‌عنوان شاگرد نمی‌پذیرفتند.

آیت‌الله محمدباقر تحریری در مصاحبه با «رجانیوز»

مرحوم آقا سید کمال (از شاگردان مرحوم  آیت‌الله انصاری همدانی) با امام جلسات دونفری داشتند. برداشت من این است که امام از ایشان استفاده معنوی می کردند. شبی جلسه روسای سه قوه بود. امام بعد از ده دقیقه فرمودند: «ناراحتم حادثه ای برای ما اتفاق افتاده که خیلی ناراحتم، خیلی». ما وحشت زده شدیم. حاج احمد آقا گفت: خبر فوت آقا سید کمال را به امام داده ایم.

(کریمانه، روایت حضور مقام معظم رهبری در منازل شهدای کرمان، ص 237).

جناب سید، نظرتان درباره اهمیت عرفان و توجه به مسائل عرفانی از سوی اهل علم و خصوصا روحانیون چیست؟ به دست آوردن معرفت الهی و عرفانی در مدارس علمیه و بین طلبه های حوزه های علمیه چقدر است ؟

این از همان چیزهایی است که فقدانش در حوزه های علمیه ما حس می شد. در عراق و لبنان و شامات، یعنی در [حوزه های علمیه]غیر از ایران، این مسئله ممنوع بود و به شدت با آن می جنگیدند. البته جای تأسف فراوان است.

امام خمینی در پیام «منشور روحانیت» درباره بعضی از این مسائل صحبت کرده است. [در کشورهای دیگر وضع به این شدت بود] ولی در ایران اوضاع کمی فرق می کرد، هرچند در همان ایران هم مشکلات بزرگی وجود داشت و این نقص فقط «نقص حاد» نیست، من میگویم «نقص بسیار خطرناک» است.

ما طلبه ها، و حتی غیر طلبه ها، [شدیدا به این مسائل نیازمندیم] چون وقتی غنای انسان زیاد شود، ولی تقوایش زیاد نشود؛ وقتی علم انسان زیاد شود ولی تقوا و معرفتش زیاد نشود؛ وقتی قدرتش - مثلا قدرت نظامی با قدرت بدنی اش - زیاد شود [ولی تقوایش زیاد نشود]. این انسان، طغیان و سرکشی می کند، مستبد [و خودرأی می شود]، انحراف پیدا می کند.

برای کسی که می خواهد عالمی بزرگ یا قدرت سیاسی یا نظامی یا اقتصادی بزرگی شود، یا گروهی که می خواهند اینطور شوند یا حکومتی که می خواهد اینگونه شود، ضمانت حقیقی [برای عدم انحرافشان] همین جنبه ایمانی معرفتی روحی معنوی است.